'Mijn liefde voor het Oosten' komt uit 'Een eeuwig zoeker is de mens' van Jean-Paul van der Poorten.

Mijn droom om Azië, India, Tibet en de Himalayastaten te bezoeken ontstond als het ingrijpend gevolg van de ellenlange brieven die mijn jeugdvriend Hubert Decleer, sedert 1978 wonend in Kathmandu, me stuurde. In 1963 was hij voor het eerst liftend naar India getrokken en gebiologeerd teruggekeerd met wonderlijke verhalen, beeldjes, gravures en boeiende cd’s. Hemelse muziek van sitarlegende Vilayat Khan en ragazanger Bhimsen Joshi: een stem die moeiteloos de vibrerendste klanken uitstiet. Ook de Tibetaanse repetitieve, tranceverwekkende sacrale dansmuziek klonk me bovenaards in de oren. Mijn belangstelling en nieuwsgierigheid bleken me voorgoed geprikkeld. De vraag naar een ander, onwesters model rees definitief en dwingend na mijn eerste reis in 1979. Allicht speelde hierbij ook een gemis aan houvast.

In 1980 volgde het eerste contact met mijn goede vriend Frans Boenders - die wel wat weet over oosterse filosofieën, religieuze ervaringen en hun impact op het individuele bewustzijn en de maatschappelijke structuren -, een contact dat me dé aanvullende injectie gaf om mijn ontdekkingstocht verder te zetten, en mij in te leven in de oosterse beschaving en religie. Voor de tolerante ongelovige die ik ben groeide dat avontuur uit tot een openbaring: een nieuw perspectief dat mijn gretig begrip behoorlijk uitdaagde en mijn bewustzijn ontzettend breed opentrok, terwijl de rationeel-kritische man die ik ook ben niet de minste neiging vertoonde de aangeboden geloven en praktijken zelf te omarmen. Meedenken, aanvoelen en op eerbiedige afstand meeleven met duizendjarige hindoerituelen en met de esoterische, tantrische-boeddhistische, meditatief-mystiek sacrale wereld hertekenden mijn levensfilosofie. Dat zulk een diep spirituele ervaringswereld onmiskenbaar bestààt geeft mij een rustgevend gevoel; hij maakt mij in stilte gelukkig en nederig.

Bouwheren en kunstenaars die samenwerken, een hecht team vormen en schitterende tempels voortbrengen in één groot sculpturaal geheel: het vormt misschien geen kunst met de grote K zoals wij die vereren, maar wel een betoverende caleidoscoop vol onvergetelijke parels van dienstbare kunst die mijn ogen verrukken. Invloed heeft die oosterse wereld uiteraard op mijn beeldend werk, vaak duidelijker in de titels dan zichtbaar in mijn sculpturaal oeuvre.

Mijn belangstelling en passie blijven groeien met de dagen. Zo wil ik het houden.

Hubert Minnebo - Stalhille, 27 januari 2013