Beelden met een gezichtje

Dat de West-Vlaamse beeldhouwer Hubert Minnebo vijftig jaar aan de weg timmert is goed voor een indrukwekkende, overzichtstentoonstelling in de Venetiaanse Gaanderijen in Oostende en een prachtige monografie bij Stichting Kunstboek.

Hubert Minnebo is een van de belangrijkste Vlaamse beeldende kunstenaars van na de Tweede Wereldoorlog, Als leerling van Octave Landuyt maakt hij deel uit van die belangrijke generatie beeldhouwers met namen als Rik Poot, Roei D'Haese en José Vermeersch, Met dit verschil dat het werk van Hubert Minnebo vol levensvreugde zit.

Minnebo mag dan een goedlachse West-Vlaamse kunstenaar-ambachtsman van  het ouderwetse kaliber zijn, met beide benen stevig op de poldergrond, hij blijft op zoek naar exotischer geestesverruiming. Daarvan getuigen zijn vele avontuurlijke reizen naar Azië en Centraal-Amerika, het liefst nog naar de Himalaya's, en bij voorkeur met de filosoofdichter Frans Boenders als reismakker.

In 1958 exposeerde Minnebo, voor het eerst op z'n eentje, zijn schilderijen in de Galerie Taptoe in Oostende. Vijf jaar later werd hij regent plastische kunsten aan de Rijksnormaalschool in Gent en nam hij onder de hoede van Octave Landuyt deel aan de Biënnale der Jongeren in Parijs.

De afgelopen dertig jaar wijdde. Minnebo zich volledig aan zijn werk als beeldhouwer, tekenaar, etser, juweelontwerper en reisfotograaf. Werk van hem bevindt zich in alle belangrijke Vlaamse collecties.

Een Minnebo is van op afstand te herkennen aan het gepolijste gezichtje van zijn figuren. Een beeld, een tekening of een erotisch juweel in goud van Minnebo is steevast een gestalte of een buste, rechtop, met twee grote ogen die de kijker observeren. 'Het is een masker waarachter 'ik me verschuil', zegt Minnebo zelf, 'maar het mooie is, dat het ook een spiegeltje. is' .

Zijn werk is figuratief. Toch flirtte Minnebo een halve eeuw met de abstracte kunst 'Ik begon met de abstractie om me af te zetten tegen de fenomenale uitstraling van mijn leermeester, Octave Landuyt', vertrouwde Minnebo me ooit toe. 'Zijn invloed was zo groot dat ik onder zijn vleugels uit wilde en dat ik een paar puur abstracte schilderijen heb gemaakt.' Maar de abstractie lag Minnebo niet, net zo min als werken met kleur of in verf. Vanaf 1965 begon hij vormen uit aluminium platen te hameren, maar hij hield ermee op omdat hij er geen menselijke gedaante in vond. Het aluminium werd koper, het koper werd monumentaal, en de figuren verschenen. In de Venetiaanse Gaanderijen staat er nu een honderdtal opgesteld, een fractie van Minnebo's kolossale en - soms letterlijk - monumentale oeuvre.

De werken hebben steevast poëtische titels: 'Langzaam sloot hij zijn wereld, als een tweede huid', 'Namasté, hoorde ik, en keek in de stilte van een meditatie' óf 'Hij omsloot zijn wereld met morgendauw' . Maar dat lyrische heeft soms een erg prozaïsche achtergrond, omdat de titels vaak verwijzen naar voorvallen in Minnebo's leven. Hubert Minnebo vervaardigt zijn kunst zelf. Hij leerde bronsgieten op zijn dertigste, op aangeven van Roei D'Haese, toen hij al twaalf jaar exposeerde en er  bijna niemand in Vlaanderen nog brons goot.

Minnebo is een noeste werker en zijn eigen manager: 'Eerst werken, dan tonen.' Hij geeft toe dat hij veel geluk heeft gehad, maar 'daar moet je naar toe werken'. 'Er zijn zeker beter artiesten, maar ze doen er niet genoeg voor.'

Minnebo is een nuchtere maar nobele kunstenaar die, zoals Frans Boenders het uitdrukt, zich geen fluit aantrekt van modes of media. Maar die kan rekenen op een zeer grote aanhang onder de Vlaamse kunstliefhebbers.

Dirk Martens